Tiyatro Zamanı yeni yazarlarından Qelender Memmedli, bu sezon izlediği oyunları ve yorumlarını siz Tiyatro Zamanı takipçileri ile paylaşmaya devam ediyor. Yazarımız bu incelemesinde sizlerle Havada Yüzmek oyununu paylaşıyor olacak.
- Sen deli misin?
+Anlayamadım?
- Senin neyin var?
+Hiçbir şey.
-Neden buradasın öyleyse?
+ Sen neden buradasın?
Hepinize soruyorum: Hanginiz gerçek anlamda deli değilsiniz?
Mesela bu delilik kriterleri nelerdir, kıstaslar nasıl belirleniyor da birileri deli birileri akıllı oluyor? Çoğunluğun onayladığı şey ne zamandan beri genelgeçer oldu da, azınlıkları ezmeye başladı? Hiç düşündünüz mü, ya onlar akıllıysa? Ya da akıllı olmak başlı başınabir safsataysa? Ya bu dünyanın oynadığı türlü oyunların içerisinden gerçek anlamda sağ çıkabilmenin, dışarıdaki sert, gaddar, acımasız hayatın arkasıkesilmez saldırılarından kurtulmanın belki de tek yolu, deliliktir.
Herşey Soruları doğru cevaplamana bağlı, ama işte bazen...
İnsanları etiketliyor, kategorize ediyor, önem sırasına göre hiyerarşik bir düzen içerisinde kendi etrafımıza ve bilinçaltımıza yerleştiriyoruz. Onlara sorular soruyoruz, cevaplar alıyoruz. Soruları doğru cevaplayan kişiler bizden sayılıyor. Bir de övüyoruz: Helal bak, ne akıllı adam? Fakat atladığımız bir soru var.
Doğru nedir? Bir şeyin doğru olmasına nasıl kanaat getiriyoruz? İşimize geldiği için belirlediğimiz ve bize yarayan doğrular mı, yoksa gerçekten, bütün çıplaklığıyla karşı konulamaz olan doğrular mı?
Özgürlük gibi, Ölüm gibi, Yalnızlık gibi...
Duyunca ürpermenize yeteceek kadar, içinizi titreten olgular..
Bazılarınız neden “Ahlak” yok diyebilir. Efendim, bir yazımız da bırakın “ahlaksız” olsun... Nedir Ahlak?
Bir grup mutsuz insanın bir araya gelip şekillendirdiği baskıcı kanunlar mıdır, yoksa bütün insanlığı kucaklayan, “Gel!” diyen evrensel değerler midir?
Embesiller dev çamaşır dağlarını kurusun diye asıyor, melankolikler ütülüyor, sabit fikirliler de kaldırıyor!
Ahlak kavramı sana bana göre şekillenemez. Uydurduğunuz bir takım değer zincirinden ibaret olamaz. Şekillendikçe insanlar, kendi içinde en yüksek zirveye ulaşmayı hedefler. Zirveden uzaklaştıkça, kendimizi, adaletimizi, özgürlüğümüzü kaybederiz. Bir ömür yaşarız fakat hayatımızdan oluruzz. Ben şimdi dev gibi çamaşır dağlarını asmak üzereyim, sevgili insan kardeşlerim... Kim ütüler, kim katlar? Size kalmış..
Kendinizi bambaşka rüzgara hazırlayın...
Tiyatro Zamanı ekibi olarak, Charlotte Jones tarafında yazılan Neriman Uğur ve Zeynep Gülmez`in eşsiz oyunculuklarıyla taçlandırdıkları “Havada Yüzmek” oyununu izleme şansını yakaladım. “Ahlaksal Açıdan Embesil” olduğu iddiasıyla, “Sabıkalı Akıl Hastaları” hastanesine kapatılan ve 1920`li -1970`li yılları kapsayan, gerçek yaşamdan uyarlanmış bir oyun. Oyuncuların sahnede mimiklere kadar ince duyguları insana aktarmaları, dans performansı, şarkılar söylenmesi bile büyük bir meziyet gerektiriyordu.
Ses ve ışıklar, buna ek olarak gerçek yaşamdan arka planda yapılan gösterimler çok güzel ve isabetliydi.
Bu oyunu izlemeyi, bu oyunun rüzgarına kapılıp, özgürlüğe doğru kulaç atmanız tavsiye ediyorum...
Havada yüzerek, güneşi hissederek, ileriye, özgürlüğe doğru hep beraber gitmek için... Yazımı Kemal Sayardan bir alıntı ile bitiriyorum:
Tımarhanede kaç kişi olduklarını soran bir yabancıya tımarhane sakininin verdiği yanıt ne kadar da anlamlı görünüyor: ‘bizi boşver, asıl siz dışarıda kaç kişisiniz?
+Anlayamadım?
- Senin neyin var?
+Hiçbir şey.
-Neden buradasın öyleyse?
+ Sen neden buradasın?
Hepinize soruyorum: Hanginiz gerçek anlamda deli değilsiniz?
Mesela bu delilik kriterleri nelerdir, kıstaslar nasıl belirleniyor da birileri deli birileri akıllı oluyor? Çoğunluğun onayladığı şey ne zamandan beri genelgeçer oldu da, azınlıkları ezmeye başladı? Hiç düşündünüz mü, ya onlar akıllıysa? Ya da akıllı olmak başlı başınabir safsataysa? Ya bu dünyanın oynadığı türlü oyunların içerisinden gerçek anlamda sağ çıkabilmenin, dışarıdaki sert, gaddar, acımasız hayatın arkasıkesilmez saldırılarından kurtulmanın belki de tek yolu, deliliktir.
Herşey Soruları doğru cevaplamana bağlı, ama işte bazen...
İnsanları etiketliyor, kategorize ediyor, önem sırasına göre hiyerarşik bir düzen içerisinde kendi etrafımıza ve bilinçaltımıza yerleştiriyoruz. Onlara sorular soruyoruz, cevaplar alıyoruz. Soruları doğru cevaplayan kişiler bizden sayılıyor. Bir de övüyoruz: Helal bak, ne akıllı adam? Fakat atladığımız bir soru var.
Doğru nedir? Bir şeyin doğru olmasına nasıl kanaat getiriyoruz? İşimize geldiği için belirlediğimiz ve bize yarayan doğrular mı, yoksa gerçekten, bütün çıplaklığıyla karşı konulamaz olan doğrular mı?
Özgürlük gibi, Ölüm gibi, Yalnızlık gibi...
Duyunca ürpermenize yeteceek kadar, içinizi titreten olgular..
Bazılarınız neden “Ahlak” yok diyebilir. Efendim, bir yazımız da bırakın “ahlaksız” olsun... Nedir Ahlak?
Bir grup mutsuz insanın bir araya gelip şekillendirdiği baskıcı kanunlar mıdır, yoksa bütün insanlığı kucaklayan, “Gel!” diyen evrensel değerler midir?
Embesiller dev çamaşır dağlarını kurusun diye asıyor, melankolikler ütülüyor, sabit fikirliler de kaldırıyor!
Ahlak kavramı sana bana göre şekillenemez. Uydurduğunuz bir takım değer zincirinden ibaret olamaz. Şekillendikçe insanlar, kendi içinde en yüksek zirveye ulaşmayı hedefler. Zirveden uzaklaştıkça, kendimizi, adaletimizi, özgürlüğümüzü kaybederiz. Bir ömür yaşarız fakat hayatımızdan oluruzz. Ben şimdi dev gibi çamaşır dağlarını asmak üzereyim, sevgili insan kardeşlerim... Kim ütüler, kim katlar? Size kalmış..
Kendinizi bambaşka rüzgara hazırlayın...
Tiyatro Zamanı ekibi olarak, Charlotte Jones tarafında yazılan Neriman Uğur ve Zeynep Gülmez`in eşsiz oyunculuklarıyla taçlandırdıkları “Havada Yüzmek” oyununu izleme şansını yakaladım. “Ahlaksal Açıdan Embesil” olduğu iddiasıyla, “Sabıkalı Akıl Hastaları” hastanesine kapatılan ve 1920`li -1970`li yılları kapsayan, gerçek yaşamdan uyarlanmış bir oyun. Oyuncuların sahnede mimiklere kadar ince duyguları insana aktarmaları, dans performansı, şarkılar söylenmesi bile büyük bir meziyet gerektiriyordu.
Ses ve ışıklar, buna ek olarak gerçek yaşamdan arka planda yapılan gösterimler çok güzel ve isabetliydi.
Bu oyunu izlemeyi, bu oyunun rüzgarına kapılıp, özgürlüğe doğru kulaç atmanız tavsiye ediyorum...
Havada yüzerek, güneşi hissederek, ileriye, özgürlüğe doğru hep beraber gitmek için... Yazımı Kemal Sayardan bir alıntı ile bitiriyorum:
Tımarhanede kaç kişi olduklarını soran bir yabancıya tımarhane sakininin verdiği yanıt ne kadar da anlamlı görünüyor: ‘bizi boşver, asıl siz dışarıda kaç kişisiniz?
Qelender Memmedli - @Qelender_M
0 yorum:
Yorum Gönder