Tiyatro Zamanı yazarı Berrak Yapılcan, "Yangın Yerinde Orkider" oyununu yazdı.
Hayat bir tiyatro sahnesi ve biz de o sahnenin her sezon değişen oyuncularıyız. Hepimizin rolü farklı, birimiz zengini, birimiz fakiri, birimiz beyaz yakalıyı, birimiz hayatın iniş çıkışlarından nasibini almış birisini oynuyoruz. Başroller ve figüranlar var sahnede, rolü biten çekiliyor sahneden...
Her ülkede olduğu gibi, bizim toplumumuzda da, sınıf ayrımı var. Sokaklarda yaşayan evsizler, kıt kanaat geçinmeye çalışan işçiler, işsizler var. Bir de bunun tam tersi yaşayan, beyaz yakalılar, plaza insanları ve zenginler var.
Hayatımızdan ve toplum içinde ki sınıf ayrımından, birebir esinlenilen bir oyun, “Yangın Yerinde Orkideler”. Seksenli ve doksanlı yıllarda, Türk tiyatrosunun önde gelen oyun yazarı, Memet Baydur tarafından yazılan, yirmi üç oyundan birisi.
Yazar Mehmet Baydur, öyküleri, denemeleri, gazete yazıları ile de dikkat çekmiş, oyunlarıyla tartışma yaratmış bir yazar. Çok merak ettiğim bu oyunu, Üsküdar Musahipzade Celal Sahnesinde izledim.
5 Ekim 2016’da yine bu sahnede sergilenmiş, iki perdelik bir oyun.
Hülya Karakaş yönetmenliğinde , Almila Altunsoy ve Cihan Aşar tarafından kostüm ve sahne tasarımı yapılan oyunun, müzikleri Cihan Kurtaran tarafından yapılmış ve şarkı sözlerini de yönetmen Hülya Karakaş yazmış.
Perde açılmadan, sizi ilk karşılayan, elinde şampanya şişesi ile şarkı söyleyen bir Adam(Eraslan Sağlam). Oyun boyunca da ismi Adam olarak kalıyor. Adam, önce seyirciler ile, hayat pahalılığı ve şartları üzerine biraz sohbet ediyor. Hayatından bezmiş, sürekli gitmekten bahseden ve elinde silah ile oda arayan bir Adam.
Sahneye geldiğinde, perde açılıyor ve köprü altı, çöplerle dolu bir mekan çıkıyor ortaya. Adam, bu mekanda, Nuri (Can Ertuğrul) ile tanışıyor. Nuri, köprü altında yaşayan bir evsiz. Adam, Nuri ile sohbet ediyor ve oda istiyor. Nuri, dört mevsim sokaklarda yaşadığını ve kış ayları bazen çalıştığını anlatıyor. Nuri, eskiden maden işçisi olduğunu söyleyip, beyaz yakalı kesime kravat sembolü yakıştırması yapıyor.
Hatta, kravatın ilk ortaya çıkışı ve sadece zengin kesimin alabildiğine dair, bilgili bir şekilde gönderme yapıyor. Nuri tiplemesi ile Can Ertuğrul, kostümünün de katkısıyla o kadar başarılı ki gerçekten sokaktan çıkıp gelen bir evsiz olduğunu düşündürüyor. Oyunda, oyuncular şarkı da söylüyor ve ben özellikle çok şirin bir yüz ifadesiyle ve kendine has hareketleriyle dans ederek şarkı söyleyen Nuri karakterini keyifle izledim.
Nuri ile Adam, hakkı yenmişlerin, hayatın-toplumun kıyısına itilmişlerin sesi oluyor. Onlar sohbet ederken, oyunun en renkli karakteri, Neriman( Gözde İpek Köse) geliyor. Neriman, hayat kadını rolünde ve onun da yaşadığı hayat ve geçmişi ile ilgili yaraları var. Neriman karakteri de, rolü ile bütünleşmiş oyuncu Gözde İpek Köse’nin başarılı performansıyla sahnede hayat buluyor.
Artık sahnede üç yaralı insan var...
Çok geçmeden, onları köprüden seyreden, üç farklı hayat sahibi insan daha sahnede yerini alıyor.
Zengin kesimi simgeleyen iş adamı Nebati(Emin And), sevgilisi sosyetik modacı Nurçin(Zümrüt Erkin) ve Nebati Bey ile çalışan halkla ilişkiler uzmanı, beyaz yaka Nezih(Barış Bakova).
Köprü üstünden, şampanya içerek, köprü altındakilere bakıyorlar. Köprü altındakiler de, şampanya içiyor ve farklı hayatlarına rağmen iyi anlaşıyorlar. İki ayrı grubun, birbiri ile bazen iyi anlaşıp, bazen de çekişmesine tanık oluyoruz.
Oyunun isminde bahsi geçen Orkideler, aslında huzurlu ve mutlu bir hayatı simgeliyor ve para olduğu zaman orkide sahibi olunabileceğinden ve hiç görmedikleri bir çiçek olduğundan bahsediliyor. Belki bir gün görürüz ve belki alabiliriz diye umutları var köprü altındakilerin.
Sizlere, oyunun sonunu anlatmayacağım. Oyunun etkileyici, kimi taraf için hüzünlü ve kimi taraf için umutlu bir sonu var. Sahne dekorasyonunu ve özellikle evsiz Nuri’nin kostümünü başarılı bulduğumu söylemeliyim. Çevremizden, hayatımızdan kesitler sunan bu oyunu gidip izlemenizi tavsiye ediyorum. Salondan çıktığınız zaman, gerçek hayatta da bu oyunlar devam ediyor göreceksiniz. Tiyatro sevgisi içinizden hiç eksilmesin. Bir başka yazı ile tekrar buluşmak dileğiyle.
Hayat bir tiyatro sahnesi ve biz de o sahnenin her sezon değişen oyuncularıyız. Hepimizin rolü farklı, birimiz zengini, birimiz fakiri, birimiz beyaz yakalıyı, birimiz hayatın iniş çıkışlarından nasibini almış birisini oynuyoruz. Başroller ve figüranlar var sahnede, rolü biten çekiliyor sahneden...
Her ülkede olduğu gibi, bizim toplumumuzda da, sınıf ayrımı var. Sokaklarda yaşayan evsizler, kıt kanaat geçinmeye çalışan işçiler, işsizler var. Bir de bunun tam tersi yaşayan, beyaz yakalılar, plaza insanları ve zenginler var.
Hayatımızdan ve toplum içinde ki sınıf ayrımından, birebir esinlenilen bir oyun, “Yangın Yerinde Orkideler”. Seksenli ve doksanlı yıllarda, Türk tiyatrosunun önde gelen oyun yazarı, Memet Baydur tarafından yazılan, yirmi üç oyundan birisi.
Yazar Mehmet Baydur, öyküleri, denemeleri, gazete yazıları ile de dikkat çekmiş, oyunlarıyla tartışma yaratmış bir yazar. Çok merak ettiğim bu oyunu, Üsküdar Musahipzade Celal Sahnesinde izledim.
5 Ekim 2016’da yine bu sahnede sergilenmiş, iki perdelik bir oyun.
Hülya Karakaş yönetmenliğinde , Almila Altunsoy ve Cihan Aşar tarafından kostüm ve sahne tasarımı yapılan oyunun, müzikleri Cihan Kurtaran tarafından yapılmış ve şarkı sözlerini de yönetmen Hülya Karakaş yazmış.
Perde açılmadan, sizi ilk karşılayan, elinde şampanya şişesi ile şarkı söyleyen bir Adam(Eraslan Sağlam). Oyun boyunca da ismi Adam olarak kalıyor. Adam, önce seyirciler ile, hayat pahalılığı ve şartları üzerine biraz sohbet ediyor. Hayatından bezmiş, sürekli gitmekten bahseden ve elinde silah ile oda arayan bir Adam.
Sahneye geldiğinde, perde açılıyor ve köprü altı, çöplerle dolu bir mekan çıkıyor ortaya. Adam, bu mekanda, Nuri (Can Ertuğrul) ile tanışıyor. Nuri, köprü altında yaşayan bir evsiz. Adam, Nuri ile sohbet ediyor ve oda istiyor. Nuri, dört mevsim sokaklarda yaşadığını ve kış ayları bazen çalıştığını anlatıyor. Nuri, eskiden maden işçisi olduğunu söyleyip, beyaz yakalı kesime kravat sembolü yakıştırması yapıyor.
Hatta, kravatın ilk ortaya çıkışı ve sadece zengin kesimin alabildiğine dair, bilgili bir şekilde gönderme yapıyor. Nuri tiplemesi ile Can Ertuğrul, kostümünün de katkısıyla o kadar başarılı ki gerçekten sokaktan çıkıp gelen bir evsiz olduğunu düşündürüyor. Oyunda, oyuncular şarkı da söylüyor ve ben özellikle çok şirin bir yüz ifadesiyle ve kendine has hareketleriyle dans ederek şarkı söyleyen Nuri karakterini keyifle izledim.
Nuri ile Adam, hakkı yenmişlerin, hayatın-toplumun kıyısına itilmişlerin sesi oluyor. Onlar sohbet ederken, oyunun en renkli karakteri, Neriman( Gözde İpek Köse) geliyor. Neriman, hayat kadını rolünde ve onun da yaşadığı hayat ve geçmişi ile ilgili yaraları var. Neriman karakteri de, rolü ile bütünleşmiş oyuncu Gözde İpek Köse’nin başarılı performansıyla sahnede hayat buluyor.
Artık sahnede üç yaralı insan var...
Çok geçmeden, onları köprüden seyreden, üç farklı hayat sahibi insan daha sahnede yerini alıyor.
Zengin kesimi simgeleyen iş adamı Nebati(Emin And), sevgilisi sosyetik modacı Nurçin(Zümrüt Erkin) ve Nebati Bey ile çalışan halkla ilişkiler uzmanı, beyaz yaka Nezih(Barış Bakova).
Köprü üstünden, şampanya içerek, köprü altındakilere bakıyorlar. Köprü altındakiler de, şampanya içiyor ve farklı hayatlarına rağmen iyi anlaşıyorlar. İki ayrı grubun, birbiri ile bazen iyi anlaşıp, bazen de çekişmesine tanık oluyoruz.
Oyunun isminde bahsi geçen Orkideler, aslında huzurlu ve mutlu bir hayatı simgeliyor ve para olduğu zaman orkide sahibi olunabileceğinden ve hiç görmedikleri bir çiçek olduğundan bahsediliyor. Belki bir gün görürüz ve belki alabiliriz diye umutları var köprü altındakilerin.
Sizlere, oyunun sonunu anlatmayacağım. Oyunun etkileyici, kimi taraf için hüzünlü ve kimi taraf için umutlu bir sonu var. Sahne dekorasyonunu ve özellikle evsiz Nuri’nin kostümünü başarılı bulduğumu söylemeliyim. Çevremizden, hayatımızdan kesitler sunan bu oyunu gidip izlemenizi tavsiye ediyorum. Salondan çıktığınız zaman, gerçek hayatta da bu oyunlar devam ediyor göreceksiniz. Tiyatro sevgisi içinizden hiç eksilmesin. Bir başka yazı ile tekrar buluşmak dileğiyle.
Berrak Yapılcan - @content_architect
0 yorum:
Yorum Gönder