“Kabuk”, günümüzün anlamlı bir yakınlık kurma korkusuyla kendini eve kapatan, kapılarını ilişkilere ve getireceklerine kilitleyen şehir insanının bir tesadüf sonucu kendini adım adım ilişkiye bırakış sürecine tanıklık ediyor. Oyun, sistem tarafından idealleştirilen “kusursuz beden” kavramının kent insanının üzerindeki ağırlığını hissettiriyor. İstanbul’da yüksek katlı bir apartmanda yan yana iki dairede yaşayan takıntılı bir kadın ve aynalara konuşan bir adam… Herşey daireleri ayıran ince, ses geçiren bir duvarın fark edilmesiyle başlar. İki hayat bu duvarın arkasında buluşur, duvara güvenir, birbirine dokunur.
“Kimyasal bir etkileşim gibi birimiz değişirse, ikimiz de değişeceğiz..”
0 yorum:
Yorum Gönder