"Belki de en güzel bir ölüm anlatabilirdi bu hayatı. Ne siyah ne de beyazdı olup bitenler. Her yer biraz gri... Önce bir yaşamak vardı. İçinde çokça sessizlik... Gürültüsü kaldı kuşların, hani kanat çırpamazken bir kurşun sonrası. Bir ses düştü yere. Her ses biraz gri... Kimseye benzemeyecekti sözleri ve değmeyecekti gözleri kimseye. Önce bir yaşamak vardı sonrası ölüm. Sıradan bir intihar gibiydi oysa zaman. Zaman karanlıktan önce sona erecekti. Her karanlık biraz gri... Beton etkisiz de ölebilirdi insan, göze alabilseydi boğulmayı bir denizin en sığ yerinde. Her deniz biraz gri... Kendine fazla gelmesi kişinin, kendinden değil yaşamın hafifliğindendi. Ağırlaştı mazi. Her mazi biraz gri... Hem masum hem de katil olmak kolay değildi. Aydınlatılması zor bir cinayetti yaşamak ve bir insanı en güzel kendisi öldürebilirdi. Her ölüm biraz gri..."
Vaktinden önce gidenlere adanmış bir oyun bu. Onlar bir rüyaya uyanmak için geç kaldılar, bir uykuya dalmak içinse erken davrandılar. Daha güzel değildi tabi anlatılanlar, mavi bir gökyüzüne sarılmış pembe hikayelerden. Niye bu kadar griydi bu oyun öyleyse? Herkes izlerken biraz ölsün diye belki de.
0 yorum:
Yorum Gönder